ŞAPKAMIZ DİLE GELMESİN

 
 
ŞAPKAMIZ DİLE GELMESİN
Şapkasını çıkarttı aldı eline
Çok olmamıştı eve gireli…
Çok olduğunu düşünerek,
Şapkayı unuttu
Suratını astı!
Asık suratla aldı önüne şapkasını
Ve düşünmeye koyuldu
Kovuldu gittiği her yerden
Düşüncelerinden kovuldu.
Düşündükçe asıldı suratı git gide
Nereye gidebilirdi ki?
Tüm denizler mavi
Berraktı gökyüzü…
Yağlı bir urgan saklı dururdu çekmecesinde
Gülmek için bahane aradığında onu oradan çıkartır gülerdi
Gülerdik biz hep birlikte…
Tavanda çivi çakılacak bir yer olmadığına…
Güler geçerdik,
Kendimiz hariç her şeyden
“Madem ölüm vardı
Önemi yoktu hiç bir acının”
Kafka ne güne yaşıyordu hâlâ…
Bilirdik tadını biz ölümün
Güler geçerdik
Kendimiz hariç her şeyden
Herkesten geçerdik.
Her yol geçilesiydi bizim için
Önümüzdeki şapkamız dile gelmesin
Dillere düşmesin diye yaşadıklarımız
Yaşar geçerdik
Asık surat iyiydi
Gülen suratın asılmasından
Biz ölmüş
Gülmüştük
Siz yaşıyor
Kaçıyorken ölümden…
M’S