Şairin Ederi

 
Sürecek koyu karanlık geceler
Sürsün de zaten güneş
Gözlerine mil…
Kağıt kaleme meftun olduktan
Ruhu aydınlığa doyduktan sonra şairin
Biraz yağmur sepelesin bulutlar da
Ne ki?
Sebeplensin yere düşen her cümle
Cûrmû kadar değil
Damlası kadar büyür yağmurun
Feryat tadında ulaşır göklere
Geceler derin
Geceyi sür üstüme
Kokusu sinsin
Hey şair! Diye bir ses
Nedir senin ederin?
M’S