ŞEYTANI YOLDAN ÇIKARIR ŞİİR


ŞEYTANI YOLDAN ÇIKARIR ŞİİR

Suratına çarpıp dimağımda biriken tüm kelimeleri

Savurmak istiyorum, savrulmak…!

Kimi dostlukları da bir bir düşürmek heybemden

Koşar adım uçuruma doğru sürüklenen bir küheylan gibi

Şiirimsi güzellemeler eşliğinde geceyi hazmederek…

Suyuna gitmek gecenin

Susuz kalmış bir ceylan gibi

Şiire aç kalmış doymak bilmeyen ruhumla

Güneşi tutmak bir diğer elimle…

Karartmasın gecemi

Kelimelerimin lal etmesin dilini diye!

Kurusun şiirsiz yaşayanların sözleri

Elleri kurusun kelimelerin

Bir şiire desen olmayacaksa.

Dili damağı kurusun yaşanmayan kaosların

Şeytanı bile yoldan çıkarsın isterim şiirler

Eli ayağına dolaşsın

Sizler insanlığınızı unutmuş

Bakışlarını kurutmuş olabilirsiniz çocukların

Çocuklar şiirlere konu olmayalı

Konuşulmayalı epey bir zaman oluyor.

Şairin çocuğudur şiirler

Gelecek vadetmeyen çocuğu

Onu büyütüp adam etme derdinde

Çabasından hoşnutken

Sızlanmasından muzdarip değil

Şair kelimelerini çar çur da etse

Kıyamaz çocuğuna

Patika yolları şiirle döşer

Can simidi gibi kuşanıp atar kendini denize

Kapılırsa bir akıntı

Kapılmazsa bir avuntu düşer dillere…

M’S

19.37-   12.03.’13


Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir

YouTube