ZİRA

ZİRA

Her gece ben
Bürünürüm yalnızlığıma
Kimse beni yalnızlığım kadar ısıtamaz
Şimdi, elleri koynunda öyle yakından baktığına bakma
Hatta bakma sen benim yalnızlığıma
Gözün varsa çıksın
Sözün varsa düğümlensin boğazında
Benim senden başka yalnızlığımdan bir eser yok
Eserken, sallandırırken perdemi rüzgar
Güneşin saklandığı buluttan nem kapıp
Beni sımsıkı saran yalnızlığıma yaklaşma
Yakınlaşma!
Sür git atını öte yana
Öteden geç
Ötelenerek
Öteleyerek beni
Sakın benden
Hatta istersen gel,
Bir ara gözlerime
Biraz da sözlerime bak
Kem gözlerden neden kaçarım?
Neden sözlerim dolaşır kulaklarda?
Anlar mısın?
Dikme gözünü
Sarıldığımda ağladığım
Ağladığımda sarıldığım bir yalnızlığım var
Kimseye etmez minnet benden gayri
Sen gözlerime bakmaya geldiğinde
Sana diker gözünü
Sözümü alıp
Sana hükmeder
Sen bilirsin, derim
Ben bilirim
Zira!

M’S

00.04

6 EKİM’12