KİTAPSIZLAR

KİTAPSIZLAR
İçimden atıl şehirler geçiyordu
Kitapsız insanlar
İnsan demeye dilleri varacak kadar
Tenhaydı enkazlar
Beyin örenleri
Fikir yığınıydı
Çöplüklerdeki kulaktan dolma cümlelerin
Karnını deşiyordu
Leş kargaları!
Çok kulak asıyordu insanlar
İçimde kitapsız, kaygısız ve umarsız ve
Muzdarip değillerdi
Kargaların gözlerini oyarak
Mucizevi beyinleriyle
Estetiği konfor olan hayatlar inşa ediyorlardı
Ağaçların ölümüne kulaksız
Oksijen tüpüyle
Kılıksız ölümler soluyorlardı.
Kendilerinin söndürdüğü güneşte
Yalnızca kendilerini aydın zannedip
Üzerlerine yakışmayan
Ukala tiplemelerle
Modaya uygun boyun bağıyla
İntihar etmeyi göze alıyorlardı
Gözden düşmeyenlerin gözünde!
İçimden atıl insanlar geçiyordu
Akşam çekiliyordu
Canıyla!
Canı kime yansa kendisi ölüyordu
Kendinden geçmeye
Öç addedenler!
M’S