ADAM OLMANIN BEDELİ! (Şiir-Deneme)
ADAM OLMANIN BEDELİ! (Şiir-Deneme)
Düşünmeden konuşan insanları severim ben
Hesap kitap nedir bilmezler…
Boğazın dokuz boğum olduğunu
Konuştuktan sonra öğrenirler
Dokuz doğrularını bir yanlışları götürse de
Severim hesapsız konuşanları…
Karnından konuşmayan
Saman altından su yürütmeyenleri…
Yarın kaygısı gütmeyenleri.
İçi yanınca feryat edip
Ayağına basanları derdest edenleri…
Dürüstlüğün getirisinin farkında değillerdir evvela
Hele dürüst görünmenin…
Merdivenin basamaklarından çıkarken elimden tutan olmaz diye
Kılı kırk yararcasına düşünmezler
Hoyrattırlar. Kimseden korkmazlar.
Kimse de onlardan korkmaz.
Yanında rahatlıkla konuşabilirsiniz.
Konuştuklarınız orada kalır.
Üşenirler bir başka yere taşımaya.
Yaranızı da gösterebilirsiniz
Tırnakları yoktur yaranızı kaşımaya.
Karınları yumuşaktır onların
Nereye denk düşerse yumruğunuz acıtır onları
Onun yumruğu yoktur mesela
Bilmez de neresidir insanların yumuşak karnı…
Eli sırtınıza denk düşerse
Bilin ki emin ellerdesiniz.
Sahipsizdirler
Kimse satın alamaz onları.
Kimseyi alacak paraları da yoktur
Para biriktirmeyi zül addederler.
Cilalanmış sözleri
Maskeli yüzleri yoktur.
Kursakları dokuz boğumdur
Heveslerinin barınağı…
Bakla hep üstündedir dillerinin
Ağzına geleni kulakları duymaz.
Siz patavatsız dersiniz
Üzer sizi
Kırar hatta
Asıl ayna onlardır
Dost olmanıza da gerek kalmadan
Çeker sizi hizaya
Farkında olmadan…
Severim düşünmeden konuşanları
Çok ağır bedeller ödemişlerdir
Ölene dek ödeyeceklerdir de!
Ağırdır zira
Adam olmanın bedeli!
M’S
