KUYRUKSUZ EŞEK

KUYRUKSUZ EŞEK
Sözün bittiği yerde başlıyor çığlıklar,
Artık kim kime dum duma…
Meydan Çingene havasında
Kim oynuyor kim çalıyor belli değil
Ateşle oynuyor
Kelimelerin diline düşmüş şairler
Yangından zulüm kaçırıyor
Aklıyla birlikte,
Ortalığı yangın yerine çeviren zalimler!
Komşunun evde kalmayı marifet bilen kızı
Pencere önünde Notre Dame’ın Kamburu’nu okuyor
Esmerelda kıvamında!
Yoksul zenginler bekliyor belli
İçten içe
İtiraf etmek kolay mı har vurup harman savurma iç güdüsünü?
Sözleriyle duvarlar örüyor kahve köşelerinde
Üşengeçlikten kırılan kollarıyla bir inşaat işçisi
Açlıktan ağzı kokan çocuklarının üstüne yıkılıyor ördüğü duvarlar
Garip bir hengame baştan boya
Kulaklarda kör tıpa
Ağızlar açık sonuna kadar!
Kiminin özü yuyor içimizde biriken kirleri
Kiminin sözü
Öyle zannediyor
Kuyruğu köy meydanında kesilen muhtarın eşeği.
M’S