YALNIZLIK ACIMASIZ BİR ÖĞRETMEN

YALNIZLIK ACIMASIZ BİR ÖĞRETMEN
Yalnızlık hür bir liman
İskemlesinin ayağı kırılmış olsa da
Kendi ayağının üzerinde durmayı öğreten
Acımasız bir öğretmendir de aynı zaman da
Yalnızlık, mecburiyet yağmurunun yavuklusuysa
Düştüğü yerden gül beklemek gaflet
Ona gönüllü teslim olmak azamettir
Tercih edilen yalnızlık da özgürlüğe ilk adım gibi gelse de
Adı henüz konulmamış ciddi bir esarettir
Kime niyet kime hizmet adına alınmış bir ah yoksa şayet
Liman ve iskemle tekmeyi vurur kalabalığın sırtına
Sırtına güneş doğar gemilerin
Dağlar eskisinden daha genç ve daha yorgun
Hissedilir iklimin yanıbaşında çaresizlik
Kalk gidelim der dalgalar
Baksana gagalarıyla gel ediyor nasipsiz ve devişmen martılar…
M’S