ŞİİR
İnsana benziyordu,
Gözlerimle gördüm
Yüzünde çizgiler
İçinde kaygılar vardı
Binlerce duyu organı barındırıyordu bünyesinde…
Kaşını gözünü çıkarmışlar ilk çağlarda
Kulaklarını kör tıpa ile kapatıp
Dişlerini dökmüşler
Hınç bir yumrukla!
Gerisi insandı gördüm!
Saldırıyor
Gülümsüyor
Sitem ediyor
Ağlıyor
Ağlatıyor en çoğu…
İçi boş kiminin
Kimi bir kelimeyle yıkıyor duvarları
Ayaklarına dokunan olmadı diye
Kendisi bağlamış kocaman bir dağın tepesine
Nuh’un gemisi mübarek!
Şiir!
Hiç insana benzer yanı var mı? demeyin
Başlıbaşına insan…
Yorgun düşünce geceye
Kelimeleri tükenince heceye sığınan
Çoğunlukla ters yüz
Kimi zaman yalın!
Büyük bir iştahla kalkıp
Gidecek yeri olmayan misafir gibi
Sürekli ayakta!
Dolanıyor,
Ayak altında!
M’S
