GÖNÜL TOKLUĞUNA

 
GÖNÜL TOKLUĞUNA
Bana çay veren herkese şiir aktı dilimden
Oysa şiir ıslatmıyordu kurumuş boğazları
Gönül tokluğuna yazdım
Umurunda olmadı kimsenin
Kimse de çay vermedi sonra.
Sonra ben, bana çay vermezler korkusu yaşamadım hiç!
Çayı yazdım, şiiri içtim
Kalemimi batırıp bardağıma!
Bulutları niye severim ben?
Gece bile!
Yıldızların resmini bakmadan yapabileyim diye!
M’S