AYDINLAT NEFRETİMİ

AYDINLAT NEFRETİMİ
Yorgun sözlerimden nefret akıyor
Darmadağın bir sabaha ve had bilmez iç geçirmelere
Suizan ediyorum herkes ve her şey hakkında.
Bol keseden harcıyorum kelimeleri
Kanı beş para etmez şiirler için.
İçinden bir tiksinti cümle geçse,
İçimden geçiriyorum yalnızlığı.
Kabalaştığıma bakmayın diyemem,
Alıştım bakmalarınıza.
İçimde ne kadar cam varsa kırıldı,
Yuttum yaftalarını gecenin.
Gün niye ağarır ki sormadan bana?
Hastayım da üstelik.
Hiç bir şairin derdine derman olmayan gece
Niye biter ki sıra gelince bana?
Eksik mi ettik hürmeti?
Geceye gebe diye methiye dizmese miydik gündüze?
Ne manası vardı kıskançlığın şimdi, ya da yarın?
Kin kusuyorum ben
Herkes ve her şey hakkında,
İyi niyetlerimi yutkunuyorum.
Sırası gelince benden giden geceye de
Bir çift sözüm yok değil.
Bu kadar iç sızısı çekerken
İçimde kırılan can eşliğinde
Geceyi çiziyorum duvara.
Yıldızlar düşüyor
Almış başını gidiyor ay.
Ve merhamet bekliyor benden
Kanımı emen yarasa!
Güneş sen de doğacaksan doğ artık
Aydınlat nefretimi!
M’S