YEMİN ETTİM KALPLERE KİLİT VURMAYA
YEMİN ETTİM KALPLERE KİLİT VURMAYA
Bir zamanlar alıntılar yapardım kendimden
İnandırıcılıktan yoksundu hislerim
Duygular, düşünceler yoksundu benden
Kendi cümlelerimi tecrit ederdim kendimden
Sonra bi’şey sanmaya başladım kendimi
Beğenmez oldum sahte yüzleri
Alay eder oldum duygularıyla insanların
Uzak durdum insanlara kendimi ispat etme derdinden
İnandırıcılığımı anlatma derdinden…
Sürü psikolojisi gibi sökün etti ardı sıra duygularım
Boştu içi,
Boş teneke gibi boş boş ses çıkartan…
Kulağa hoş geliyordu
Öyleydi
Duydum
Kalpler bile açtı kapılarını
Elimde bir anahtar
Dilimde bir şiir
Kilit vurmaya
Mühürlemeye yemin ettim
Kapıları açık kalpleri!
Bir kısır döngü
Bir kendini tekrar
Bir tek başınalık
Hayata döndürdü beni…
Yaşam benden yana
Yağmur benden!
Soğuklar kimsenin ısıtamadığı kadar ısıtıyor kelimelerimi
Bir kavga, bir alıp gitme ki başını, sorma!
Yakasından tutup yoklukların,
Yoksunlukların,
İçine işlemek istiyorum
İçinde işlenmek!
M’S
