NOKTALARIMI HEBA ETMEYECEĞİM

NOKTALARIMI HEBA ETMEYECEĞİM

İki cümleyi yan yana getirmekten yoksun 
İki noktayı üst üste koymaktan aciz olmayı
Üç nokta ile biten cümleler kurma hayalinin
Hayali ile yaşamayı
Yaşamla ölüm arasında kaldıktan sonra yeniden istedim
İstediğim ne varsa aldım
Aldın ne varsa istediğin!
Kurduğum devrik cümleler bir şiire hayat veriyor
Kuramadığım kal’lı cümleler hayat veriyor devrilmiş cümlelerime
Cümlelerim, cümle aleme nispet edercesine devrilmiştir…
Noktalarımı, noktalama işaretlerine uygun olsun diye değil
Sen istedin diye koyuyorum satır sonlarına.
Setretmiştik sırlarımızı
Öyle sanıyordum
Öyle sanarak başı dik gezdim orta yerde
İfşa ederkenki fahiş cesaretine
Fahişeler bile şapka çıkartırdı
Tenezzül etselerdi şapka takmaya
Şimdi yerine koyuyorum bir başkasını
Noktalarımı sana yar etmeyeceğim artık
Bir başkasını koyuyorum alabildiğine gözü kara
Bir başka yalnızlığımı
Yazılmışsa bozmak harcımız değil bizim
Her irade kendi yazgısını yazar dedik ya!
İradesiz, yetisiz, beceriksiz kaldım ben.
Hiç bir gönüle girememenin verdiği acıyı tattım desem yalan olur
Yalan olsun,
Yalın olsun benim yalnızlığım
Kime ne? diyecek gibi oldum da vazgeçtim sanma!
Soyu sopu belirsiz cümlelerim var
Eyvallah’ınla eş değer
Duygularınla eşdeğer…
Marangoz yüzü görmeyecek dallı budaklı bir kütük gibi
Körkütük cümlelerimle
Kör ve dilsiz ve duyarsız duyularımla
Ellerimle bir de!
Selam duruyorum
Karşı konulmaz hayallerime!
Yerine bir başkasını koyuyorum
Yerimde duramıyor
Yerinmiyorum da!

M’S