BİR KERE ÖLÜMDEN NE OLUR?


BİR KERE ÖLÜMDEN NE OLUR?

Benim bir kereliğine ölmem lazım

Öyle dedi şair

Bir kereliğine kabul olsun duam

Bir kere geldim madem dünyaya

Bir kere ölsem ne olur sanki?

Bir kereden bir şey olmaz demişlerdi hem?

Yanlış bir bakış idi

Açısı da yanlıştı

Ölüm istemesi de yanlış sanıyorlardı şairin

Şairi anlamadı kimse

Kimin işine gelirdi ki zaten anlamak

Anlamlandırmak,

Şair öleyazdı

Düşeyazdı

Mevsim yazdı

Tüm gazeteler de yazdı

Öleyazdığını değil

Düşeyazdığını değil

Mevsimin yaz olduğunu da değil

Şairi yazdı gazeteler

Ölüm bu kadar mı yoklar her seferinde

Bu kadar mı geldiği gibi gider

Şair bir nesil yetiştirmeyi planlıyordu kafasında

Ölmesinler

Ölümsüz olsunlar, tadında bir nesil

Hiç birine kendini, derdini anlatamadı

Şair bir kere olsun öleyim istiyordu

Belki haberi yoktu bile

Ne istediğinden

Ne isteyeceğini bilmediği için

Efkar dağıtıyordu belki

Kafa ya da

Kafa buluyordu belki de

Kafası dik yürümek içindi tüm olan biten

Olan ve biten bir şey yoktu aslında

Kendi kendine bir yalan uydurmuş

Oyalanıyordu şair

Tümden geliyorum dedi bir ara

Tüm yani bir, yani tek, yani eşi ve benzeri olmayan

Tümden geleli de epey olmuştu hani

Yıllar ne çabuk geçiyor

Yollardan geçen koyunları saymaya başlar gibi sayıklamaya başladı şair

Geçiyordu

Koyunlar da

Yıllar da…

Saymaktan yılmadı

Bitiremedi saya saya

Ama bitsin istiyordu

Belki de biterdi

Belki de, ne zaman ama?

Şair bir kere kaçırdı koyunların sayısını

Aklı ölüme yatkındı o sıralar

Toparlayamadı bir kere daha kendini

Toparlanacak gibi de değildi

Koyunların sayısından ne olur ki

Keçileri bile kaçırmıştı

Keçileri çok severdi oysa

Dala çıkardı keçiler

Kaçarsa da kaçsındı

Kaça giderdi ki

Ederi neydi ölümün?

Usandı şair kendinden

Düşlerinden usandı

Ölüm isteğinden hakeza

Bulunur muydu bir daha böyle bir hayat

Bulunmasındı da zaten

Kim alır ki üstüne sokağa atsan

Kim atar zaten sokağa

Sokakta bulunmadı ki

Ve kime işkence edilir

Ucuz mu keçileri kaçırmak

Sayıklıyordu hala şair

Düzenbazdı fikirleri

Kimseye kötülük etmemek için atmadı üzerinden

Sokağa atmadı bu güzelim

Bu kadir kıymet bilen

Bu altında ezildiği

Bu çelişki dolu

Bu deli dolu hayatı!

Şair gene ölüm isteyecek gibi oldu

Vazgeçti

Kendiliğinden gelsin

Gitmesin ama bu sefer dedi

Şair!

Ölme diyen olmaz sana

Gitme diyen olmaz.

Kal diyen olur belki

Kalır mısın?

Bilinmez!

M’S


Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir