Ödlek Yalnızlık

Ödlek Yalnızlık

Sen ki pabuç bırakmayan cahile cühelaya
Sen ki yenilmez orduların şahı
Sen ki hayata gülümseyip geçen dalgasını
Gayri yorgun sevici
Sen! Düşünme artık gerisini ilerisini
Sana verilenlerle yetinmemesini ne zaman öğreneceksin
Gözlerin dalıp dalıp giderken maziye,
Ne anı yaşamaya kalıyor hevesin
Ne de ıskalamak derdindesin hayatı
Hadi bir bakış fırlat, asabiyetinden, asilliğinden ödün vermeden
Hadi katıl artık bana katıla katıla
İçimdeki devi belki tek sen uyandırırsın,
Tek sen keşfedersin
Belki Ölüm gibi bağlarsın hayata bizi
Gel bir ölüm gibi bağıra çağıra
Gel sinsin korkular, korkutucular
Ödlek yalnızlığımız kaçsın artık
Senin kimseye yoktur belki ihtiyacın
Bir gitmen bile yetecek diriltmeye solan güllerimizi

{fcomment}