Kendimi Takdimimdir


 

Peşine düştüm hayatın koşarak
Taş bağlı ayaklarımla
Göğüsleyecek ip kalmayacak
Ben finişe vardığımda…

Etliye de karıştım sütlüye de

Sütlüye tuz ektim şeker kattım etliye
Hiç almadan bol bol herkese verdim de
Bir taş daha bağladılar ayağıma
Göstererek bir lutüf ya da bir hediye

Her senede bir kere büyünür öyle öğrendim
Sordular bilemedim kendi öz yaşımı

Gizledim kendimi aydınlığa görsünler diye
Tutmadı hesap anlamadım ki niye
El edip çağırdıklarım uzaklaştı bir bir
Ser sefil bir yalnızlıktı kalan geriye

Kendimi övmeyi seçtim farketsinler beni
Bön bön bakılan oldum övdükçe kendimi
Anladım bi yerde iş görmez gök gürlemesi
Bulut oldum yağmur oldum sel oldum
Yıkamadım bendimi

Kendimden utanarak korktum
Olduğum gibi görünmekten
Çekiniyordum aslında
Her önüme gelene yenilmekten

Sevilmenin tadını alamayan bilmezmiş sevmeyi
Elime yüzüme bulaştırdım önüme gelen her şeyi

Yaşanmamış günler biriktirdim heybemde yıllarca
Bir kaç ömür daha gerekli yaşayabilmek için kanımca
Oku da adam ol dediler okudum yazdım
Az gittim uz gittim karınca kararınca

Adamdan saydığım anlar da oldu kendimi değil yalan
Farkettim sadece buymuş elimde kalan
Poyraza göğüs gerip meydan bile okudum
Mutluluk havuzum küçük işte buydu dolduran…

30.05.2000yedi

{fcomment}


Bir yanıt yazın

E-posta adresiniz yayınlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir